Przejdź do głównej zawartości

Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (OCD)

Na zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (OCD) cierpi od 2 do 3% populacji. Choroba może powodować m.in. problemy w relacjach z innymi osobami, sferą zawodową, a w niektórych przypadkach doprowadzić nawet do podjęcia próby samobójczej. Zdecydowana większość pacjentów cierpiących na OCD spełnia kryteria diagnostyczne innych zaburzeń psychicznych takich jak, depresja, zaburzenia afektywno dwubiegunowe, zaburzenia odżywiania, zaburzania lękowe, osobowości lub schizofrenii. Skomplikowana diagnostyka oraz „wstydliwa” natura OCD powoduje, że od wystąpienia pierwszych objawów do rozpoczęcia poszukiwania pomocy upływa średnio 10 lat. W przypadku wdrożenia właściwie dobranej terapii czas ten może wynosić nawet 17 lat.

O OCD możemy mówić wtedy, gdy osoba, która na nie cierpi doświadcza tzw. natrętnych myśli pojawiających się niezależnie od jej woli i łączących się z negatywnymi emocjami. Każdy z nas może doświadczać okazjonalnie takich myśli, jednakże chorobę diagnozujemy wtedy, gdy tego rodzaju objawy zaburzają normalne funkcjonowanie z powodu czasu, który zabierają.

Niemalże każdemu z nas zdarzyło się przerwać wykonywaną czynność żeby sprawdzić czy na pewno wyłączyliśmy żelazko, zamknęliśmy drzwi na klucz lub zakręciliśmy wodę. Jeśli jednak po sprawdzeniu czy na pewno to zrobiliśmy, dalej nie mamy dostatecznej pewności, a odczuwany niepokój zmusza nas do kilkukrotnego upewnienia się czy dana czynność była rzeczywiście wykonana, może być to alarmujący objaw. W przypadku gdy na tego typu zachowania poświęcamy więcej niż godzinę dziennie, lub przeszkadzają nam one w normalnym funkcjonowaniu możemy podejrzewać OCD.

Leczenie OCD polega na podjęciu terapii poznawczo-behawioralnej, farmakoterapii, bądź połączeniu obu tych form leczenia. Pierwszym krokiem zawsze pozostaje jednak kontakt ze specjalistą, który będzie w stanie postawić prawidłową diagnozę i dobrać odpowiednią dla nas formę leczenia.

 

Bibliografia:

1. Krzyszkowiak W.,Kuleta-Krzyszkowiak M., Krzanowska E., „Leczenie zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych (OCD) i zaburzeń powiązanych (OCRD)”; Psychiatr. Pol. 2019; 53(4): 825–843

2. Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych – X Rewizja, Tom I, wydanie 2008.; Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia 2012

3. Sajboth-Data K.,„Życie pod przymusem” wywiad z psychiatrą i psychoterapeutą dr. Arturem Kołakowskim; Psychiatria, 2018; 5(64): 81–86

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Zrozumieć niezrozumiałe – magnetyzm toksycznych relacji

Każdy z nas   marzył (lub marzy nadal) o stworzeniu w przyszłości szczęśliwej, opartej na wzajemnym szacunku i wsparciu relacji z drugą osobą. Nieważne, czy mieliśmy wtedy na myśli relację romantyczną, przyjacielską czy dowolną inną – każdy chciał czuć się bezpieczny, chciany i doceniany przez inne osoby. Nie jest to oczywiście niczym dziwnym, wszakże potrzeby te odwołują się do fundamentalnych potrzeb, które w swojej piramidzie wskazał Abraham Maslow – zaraz po potrzebach prymitywnych takich jak zaspokojenie głodu, pragnienia, potrzebach fizjologicznych znajdują się tam przecież m.in. potrzeba bezpieczeństwa czy przynależności.   Dążenie do ich zaspokojenia w konstruktywny sposób jest tak samo normalnym odruchem jak zaspokajanie potrzeb niższego rzędu. Większość z nas tworzy w końcu takie relacje z innymi i funkcjonuje w nich w miarę poprawnie, niemniej są wśród nas też tacy, którzy z różnych powodów nie są w stanie stworzyć poprawnej, zdrowej relacji. I chyba właśnie ten typ...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Profilaktyka zaburzeń lękowych

               W dość szerokiej gamie zaburzeń, z jakimi stykamy się w toku praktyki terapeutycznej możemy natknąć się na różne problemy targające współczesnym społeczeństwem – jak już podkreślaliśmy niejednokrotnie, współczesne czasy eksploatują nas fizycznie, psychicznie i intelektualnie na każdy możliwy sposób. Wielu z nas w pędzie codziennych spraw ma coraz mniej czasu by usiąść, odpocząć i skupić się na higienie swojego zdrowia oraz stylu życia. Dość popularnym dzisiaj zjawiskiem w społeczeństwie światowym jest występowanie depresji, zaburzeń narcystycznych czy właśnie zaburzeń lękowych, którym poświęcimy dzisiejszy artykuł. Jak podają statystyki aż 31% dorosłych doświadczyło zaburzeń lękowych w którymś momencie swojego życia. Szacuje się, że dla porównania w Ameryce w   latach 2001-2003 na ten sam rodzaj zaburzeń cierpiało 19% dorosłych. Na całym świecie zaburzenia lękowe częściej diagnozuje się u kobiet ...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Co masz zrobić dziś, zrób pojutrze - czym jest prokrastynacja?

Termin „prokrastynacja” wywodzi się z języka łacińskiego i jest połączeniem słów pro – „na-przód”, crastinate – „jutro”. Oznacza odkładanie lub unikanie realizacji swoich zadań, co bardzo często wiąże się z negatywnymi konsekwencjami. Po raz pierwszy prokrastynacja pojawiła się w 1982 roku w "Moralities of Everyday Life", którego autorzy mówili o specyficznym poczuciu winy wynikającym z niewypełniania własnych postanowień i zobowiązań. Rodzaje prokrastynacji Joseph Ferrari wyróżnił trzy rodzaje prokrastynacji, do których należą: Prokrastynacja unikowa (nieadaptacyjna) – która polega na niepodejmowaniu działań z powodu odczuwania strachu przed poniesieniem porażki i ośmieszeniem się Prokrastynacja pobudzeniowa (behawioralna) – czyli zwlekanie z realizacją zadania do ostatniej chwili w celu odczucia dreszczyku emocji w trakcie wyścigu z czasem Prokrastynacja decyzyjna –  która jest spowodowana niepewnością własnego wyboru, co skutkuje odwlekaniem podjęcia ostateczne...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej