Okiem Psychologa

O fałszywych wspomnieniach po raz pierwszy zrobiło się głośno w latach 90 XX wieku. Liczne doniesienia mówiły o osobach, które poddane terapii odzyskiwały traumatyczne wspomnienia z dzieciństwa, dotyczące m.in. molestowania seksualnego, bycia świadkiem morderstwa lub ofiarą satanistycznych rytuałów. Tego typu wspomnienia budziły jednak wiele wątpliwości, ponieważ bardzo często wszczynane postępowania sądowe i śledztwa wykazywały, że oskarżenia są bezpodstawne, a opisywane sytuacje nigdy nie miały miejsca. Z tego powodu coraz częściej zaczęto zadawać pytania o możliwość zaszczepiania tzw. „fałszywych wspomnień”. Czym są fałszywe wspomnienia? Fałszywe wspomnienia definiujemy jako włączenia do pamięci wydarzeń elementów, które w rzeczywistości nie miały miejsca. Fałszywe wspomnienia należy rozróżnić ze zniekształceniami, a także błędami w pamięci. W przypadku zniekształceń, należy pamiętać, że obejmują one szerszy zakres zjawisk wytwórczych zachodzących w naszej pamięci i są konsekwen...

           Podobno w naszym życiu każdy kontakt, przeżycie czy sytuacja są dobre, ponieważ każde z nich czegoś nas uczą i pozwalają wyciągnąć z siebie wnioski na przyszłość. Lekcje, które wyciągamy z konkretnych doświadczanych przez nas historii mają stanowić odpowiednio wskazówkę lub ostrzeżenie, czego unikać w przyszłości, by żyło nam się lepiej. Jednakże w tym miejscu warto uszczegółowić, że nasze przeżycia, choć w nierównym sobie stopniu, odciskają piętno na naszej osobowości, sposobie myślenia czy postępowania. I zdarza się, że ze skutkami tychże wydarzeń paramy się jeszcze przez długi czas, a jeśli nie podejmiemy  odpowiedniej interwencji, mogą się one przerodzić w konkretne dysfunkcje.             Dzisiaj chciałabym poruszyć wątek jednego z tych zaburzeń, który zasadniczo utrudnia funkcjonowanie sporej części osób, zwłaszcza t...

Terapia elektrowstrząsowa jest w dalszym ciągu stosowana w leczeniu wielu chorób. Od 2013 roku jest procedurą wysokospecjalistyczną i refundowaną przez NFZ. Mimo tego w świadomości wielu osób, dalej funkcjonuje jako bolesny i brutalny zabieg. W badaniu przeprowadzonym wśród 1370 polskich studentów wykazano, że w szczególności studenci kierunków niezwiązanych z medycyną cechowali się niskim poziomem wiedzy na jej temat. Jednakże nawet osoby studiujące kierunki nauk o zdrowiu, bardzo często nie były w stanie podać przeciwskazań oraz skutków ubocznych tego rodzaju terapii, a sam zabieg postrzegały jako procedurę bolesną i nieetyczną. Winę za taki stan rzeczy może ponosić między innymi niska świadomość i niewystarczająca edukacja na temat chorób psychicznych i metod ich leczenia. Kolejnym czynnikiem mogącym wpływać na negatywny obraz tego rodzaju terapii w społecznej świadomości mogą być filmy, w których przedstawiana jest jako brutalna próba kontrolowania jednostki. U kogo jest zalecana...

                 Psycholog jako jeden z zawodów zaufania publicznego jest pod stałą obserwacją otoczenia. Wobec nas (i mam tu na myśli również adeptów tej sztuki pracy z człowiekiem, nie tylko praktyków) formułuje się wiele oczekiwań, które chcąc uzyskać społeczną aprobatę dla naszych działań oraz by postępować zgodnie z etyką zawodową, musimy w takim czy innym stopniu spełniać. Ale czy absolutnie wszystkie wymogi, które stawia przed nami społeczeństwo są uzasadnione? Dziś, w cyklu trochę luźniejszych artykułów chciałam przedstawić Wam najpopularniejsze mity na temat psychologów oraz ich pracy i poddać je krytycznej analizie w toku mojego wywodu. A Wy którym z wymienionych niżej mitom ulegacie/spotykacie się najczęściej w swoim codziennym funkcjonowaniu? 1. „Jesteś psychologiem. Nie możesz się denerwować/okazywać złości.”               ...

  Każdy człowiek zdrowy , głuchy , niewidomy , słabo widzący , niedostosowany społecznie , inwalida ruchu ma prawo do: opieki, wychowania, pobierania nauki i życia w społeczeństwie."     Sformułowanie „niepełnosprawność intelektualna” jest stosunkowo nowe, terminologia z nim związana nie jest w pełni uporządkowana a jej zakres podlega pewnej zmienności zależnie od aspektu w jakim jest rozpatrywane (kryteria medyczne, społeczne, pedagogiczne). Sama nazwa powstała na skutek trendów w pedagogice specjalnej i psychologii, mających na cele odejście od terminów stygmatyzujących osoby niepełnosprawne, takich jak używanie dawnej formalnej diagnostyce psychiatrycznej określenia debilizm, imbecylizm i idiotyzm. Każdy człowiek, jako istota społeczna, potrzebuje kontaktu z innymi ludźmi, w związku z czym ważne jest dla niego to, jak postrzegają Go inni, oraz jak On, odnosi się wobec innych osób. Postawy społeczne wobec osób niepełnosprawnych   i niedostosowanych są d...

Na zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (OCD) cierpi od 2 do 3% populacji. Choroba może powodować m.in. problemy w relacjach z innymi osobami, sferą zawodową, a w niektórych przypadkach doprowadzić nawet do podjęcia próby samobójczej. Zdecydowana większość pacjentów cierpiących na OCD spełnia kryteria diagnostyczne innych zaburzeń psychicznych takich jak, depresja, zaburzenia afektywno dwubiegunowe, zaburzenia odżywiania, zaburzania lękowe, osobowości lub schizofrenii. Skomplikowana diagnostyka oraz „wstydliwa” natura OCD powoduje, że od wystąpienia pierwszych objawów do rozpoczęcia poszukiwania pomocy upływa średnio 10 lat. W przypadku wdrożenia właściwie dobranej terapii czas ten może wynosić nawet 17 lat. O OCD możemy mówić wtedy, gdy osoba, która na nie cierpi doświadcza tzw. natrętnych myśli pojawiających się niezależnie od jej woli i łączących się z negatywnymi emocjami. Każdy z nas może doświadczać okazjonalnie takich myśli, jednakże chorobę diagnozujemy wtedy, gdy tego rodzaju ob...

              TRAUMA TRANSGENERACYJNA NA TLE INNYCH RODZAJÓW TRAUM               Stres towarzyszy nam od najdawniejszych czasów. Początkowo wywoływany był poczuciem niebezpieczeństwa czy   zagrożeniem zdrowia lub życia ze strony dzikich zwierząt, wrogiego plemienia lub zjawisk, których homo sapiens nie był w stanie sobie wytłumaczyć i które przypisywał ponadnormalnej sile. Później, w miarę rozwoju cywilizacji oraz nabywania nowych doświadczeń i postępu naukowo-technicznego, pierwotne źródła lęków zostawały częściowo obalane, lub człowiek po prostu oswajał się z obecnością konkretnych zjawisk, przyjmując je za następstwo innych wytłumaczalnych wydarzeń.             Niestety, czasy w których obecnie żyjemy, choć cechują się sporym zaawansowaniem naukowym i technologicznym, są t...